Angst voor de deurbel?!

Dinsdag avond stond ik in de keuken te koken en moest ik wachten totdat mijn vriendin thuis kwam. Op het moment dat ik naar buiten keek schrok ik enorm omdat eer een Politiebusje pal voor onze deur stond? De angst van de arrestatie en dat ze me weer zouden komen/kwamen halen, (eigenlijk om niets) zit er nog steeds in. Het ergste is dat het zomaar weer zou kunnen gebeuren! Je weet maar nooit wat de één of andere gestoorde gek of ambtenaar nu weer verzint om mij dwars te zitten. Omdat ze het niet kunnen hebben dat ik gelijk heb. Het zou zo maar nog eens kunnen gebeuren.

Belangrijk vind ik wel dat ik er over blijf schrijven, en dat mensen dit blijven lezen, wat voor een trauma je op kunt lopen door toedoen van een gemeente. Door toedoen van ambtenaren die er niet tegen kunnen dat jij gelijk hebt, en dat je hun daarop wijst, en dat zij dan erkenning moeten geven aan hun fouten en dat dus blijkbaar niet kunnen. Ambtenaren en zeker die van de ISD willen dat jij bang voor ze bent en dat je precies doet wat zij zeggen of willen omdat je bang bent je uitkering te verliezen. En dat weten zij, en daar maken zij misbruik van.

Ik heb altijd gezegd dat ik mensen wil helpen. Ik heb dat ook altijd gedaan. Altijd vrijwilligers werk en altijd opgekomen voor de buurt en de wijk en mijn omgeving. Om zodoende mensen die dit zelf niet kunnen en of durven om daarvoor op te komen zodat we samen sterker staan. Eigenlijk is dat ook een soort politiek. Het belang is, het belang van het volk. En de gemeente is je gesprekspartner. En ik wil dat weer gaan doen. Ik wil me weer in gaan zetten om mensen te helpen. In dit geval wil ik mensen gaan helpen die gedupeerd zijn of zijn geraakt door toedoen van de gemeente. En ik wil dat gemeenten zich gaan beseffen wat ze mensen aan doen? Dat is mijn doel!  

Vandaag weer zo iets raars? Ik zet mijn telefoon tegenwoordig op vergadering omdat ik als de dood ben dat hij af gaat? Dat heet ‘verstoppen’ want uiteindelijk zie ik toch wel dat er iets of iemand gebeld heeft? Zo ook vandaag? Er had al eerder een onbekend nummer gebeld? Ik kende het nummer niet en raakte enorm in paniek? Door mijn hoofd spookte van alles, wat het zou kunnen zijn? of wie? of wat ze van me zouden willen? ‘Pure angst’! daaruit blijkt dus wat mij in de laatste tijd is aangedaan? Uiteindelijk hen ik toen ik thuis kwam met een afgeschermde telefoon dat nummer gebeld? Zodat ik eventueel op kon hangen als ik er geen zin in had? Kreeg ik een danspartner van me aan de lijn op haar werk? Ze vroeg of ik vanavond met haar wilde trainen? Er bleek dus niets aan de hand te zijn… maar die angst is echt vreselijk!

Zo huren wij nu een huis waarvan de deurbel het niet doet. Ik wil hem ook niet maken omdat ik als de dood ben voor de deurbel?! Ik ben bang dat er een deurwaarder of Politie of weet ik veel wat weer zou kunnen bellen. Ik durf de bel niet te maken en zit nog steeds binnen met alle gordijnen aan de voorkant dicht! De hele dag! En ik doe ze pas open als mijn vriendin thuis komt want dan werken deurwaarders ambtenaren en Politie niet meer? Ik schaam me dood, maar het is wel iets wat verteld moet worden.

Ik had zojuist een afspraak met iemand van een politieke partij uit de buurt op een terras. Om te praten over wat ik de afgelopen jaren heb mee moeten maken enzo.  Ik was op de juiste tijd op het juiste terras maar die persoon was er nog even niet. Meteen spookte er van alles door mijn hoofd, van ‘dat die persoon inmiddels er achter was gekomen wie ik was/ben en dat ze daarom niet meer op kwam dagen? Ik geloof niet in complot theorieën maar geloof zo onderhand wel dat er enorm slecht over mij gesproken is/werd en dat mensen elkaar vertellen dat ze niet met mij moeten praten omdat wat ik zeg toch niet waar is of omdat ik volgens die mensen toch alleen maar zou liegen of alles bij elkaar zou verzinnen? Sorry, maar zoiets als wat ik heb mee gemaakt… dat verzin je niet?! Dit doe je niet voor je lol. Ik heb zoiets van ‘iemand die liegt, die heeft daar belang bij’ en ik zie hier werkelijk geen belang?

Ook als er post binnen valt. Ik ben ook bang voor de postbode die het slechte nieuws komt brengen. En zeker als het vrijdag of zaterdag is, omdat je weet dat klootzakken die je het leven zuur willen maken altijd pas tegen het weekend de post laten bezorgen? Waarom? Omdat zij er dan niet meer zijn en jij met jouw frustraties nergens meer terecht kunt. En jij het weekend lekker met je frustraties blijft zitten en jouw weekend dus naar de kloten is? Misschien daarom wel dat Tristan van der Vlis op Zaterdag dat winkelcentrum is ingegaan? Misschien wel omdat hij vrijdag of die zaterdag ochtend post heeft gekregen van de één of andere ambtenaar? Als die ambtenaar dit leest? Hoop ik dat ze nadenkt over hoeveel doden zij op haar naam heeft staan? Ik hoop dat ze het beseft? Maar ook ik maak dus op vrijdag en zaterdag geen post meer open waarvan ik niet weet wat het is. Gewoon uit angst. ‘Pure angst’ Ik heb totaal geen vertrouwen meer. Niet in deze overheid niet meer in instanties. Maar ook niet meer in instanties die er voor zijn om je te helpen of je te beschermen. En die angst maakt me gek!

Ik wil van dit alles af en ik wil mijn leven weer terug. En zolang ik hier last van blijf houden blijf ik hierover schrijven om het te kunnen verwerken. Ik hoop dat het werkt.